Osiedle Ku Wiśle tworzy kompleks domów jednorodzinnych wykonanych w tej samej technologii z elementów siatkobetonowych. Są to budynki dwu- lub trzykondygnacyjne, połączone ze sobą szeregowo w sposób kaskadowy, tworząc zróżnicowaną bryłę. Mają dwuspadowe dachy, w stronę ulicy dojazdowej oraz w stronę ogródka przypisanego do lokalu, często z balkonami lub tarasami.

Większość segmentów ma powierzchnię 250-300 m2, którą tworzą pomieszczenia gospodarcze, sala rekreacyjna, garderoba i pralnia na poziomie piwnicy; przedsionek, garaż, salon, garderoba i WC na poziomie parteru; sypialnie, łazienka, kuchnia i jadalnia na poziomie I piętra oraz pokoje i łazienka na poziomie poddasza. Budynki mają własne ogrzewanie (np. gazowe) [4].

Na terenie osiedla od północy znajduje się teren zielony, boisko do gry w piłkę oraz plac zabaw dla dzieci.

Ulice na osiedlu Ku Wiśle mają za patronów znanych profesorów Politechniki Warszawskiej: ul. Wasiutyńskiego #1/#1A/#1B/#3/#5/#7/#9, #2/#4/#6/#8/#10/#12, #11/#13/#15, #14/#16/#18/#20, ul. Pszenickiego #1/#3/#5/#7/#9/#11, #2/#4/#6/#8/#10/#12, #13/#15/#17/#19, #14/#16/#18/#20, ul. Dyżewskiego #1/#3/#5/#7/#9/#11, #2/#4/#6/#8/#10/#12, #13/#15/#17, #14/#16/#18/#20, ul. Ponikowskiego #2/#2A/#2B/#2C, #4/#4A/#4B/#4C, #6/#6A/#6B/36C, #8/#8A/#8B, #10/#10A/#10B/#10C, #12/#12A/#12B, #1/#1A/#1B/#1C, #3/#3A/#3B/#3C, #5/#5A/#5B, #7/#7A/#7B/#7C/#7D, #9/#9A/#9B, #11/#11A/#11B/#11C, ul. Żenczykowskiego #2/#2A/#2B/#2C, #4/#4A/#4B/#4C, #6/#6A/#6B/#6C, #8/#8A/#8B, #10/#10A/#10B/#10C, #12/#12A/#12B.

Na terenie osiedla działa lokalna pompownia ścieków [3].

Ul. Ku Wiśle 2/4/6

Na osiedlu domów jednorodzinnych, najpóźniej (około 1994 roku) powstał ciąg budynków wielorodzinnych od północnego wschodu, pod adresem ul. Ku Wiśle #2/#4/#6. Budynki mają od dwóch do czterech kondygnacji.

Spółdzielnia Mieszkaniowa ELSAM

Obecnie w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej ELSAM znajduje się pięć budynków mieszkalnych i jeden pawilon usługowo-mieszkalny [1].

Budynki wielorodzinne przy ul. Żenczykowskiego #1, #3 i #5, które pozostały po odłączeniu się osiedla „Ku Wiśle”, pozostały w strukturze spółdzielni ELSAM. Zostały one wykonane w tej samej technologii [1]. Mają one 4-5 kondygnacji, a ich bryła nawiązuje do budownictwa szeregowego.

Do spółdzielni należy również budynek szeregowy przy ul. Bartyckiej #22/#22A/#22B, który powstał ok. 1994 roku. Część o adresie 22B zawiera osiem niezależnych segmentów. Najnowszy, wielorodzinny, ośmiokondygnacyjny budynek z lokalami usługowymi na parterze przy ul. Bartyckiej #22C został wykonany w nowej technologii między 2001 i 2005 rokiem. Spółdzielnia zarządza również obiektem handlowo-mieszkaniowym przy ul. Bartyckiej #24 (miesiła się tu m.in. hurtownia materiałów budowlanych Kenpol [6]).

Na początku lat 80-tych XX wieku teren nie był zagospodarowany, znajdowały się tu pola uprawne.

ELSA

Pod koniec lat 70-tych XX wieku Michał Sandowicz opracował nowatorski projekt budowania domów z wykorzystaniem uniwersalnego elementu z siatkobetonu. System został nazwany ELSA, od skrótu słów ELement SAndowicza. Innowacyjny był m.in. sposób budowy, elementy można było wykonywać na placu budowy a szkielet nośny oraz stropy z elementów siatkobetonowych nie wymagały ciężkiego sprzętu budowlanego. System nie interesował ówczesnych przedsiębiorstw budowlanych, bo był za tani (nie dało się na nim wygenerować procentowo zysku od użytych materiałów budowlanych) [1].

Systemem zainteresowali się prywatnie pracownicy Politechniki Warszawskiej: Henryk Lewandowski, Henryk Smętkowski, Andrzej Olearski. Pod koniec 1980 roku wystąpili o utworzenie Spółdzielni Budowy Domów Siatkobetonowych. Na ich życzenie Michał Sandowicz dołączył do zespołu oraz zaprosił do niego Zygmunta Michnowskiego, Stanisława Kamińskiego oraz Zdzisława Woźniaka. 28 kwietnia 1981 roku odbyło się pierwsze zebranie grupy założycielskiej, do której przystąpili też Mieczysław Pryszanow, Henryk Kubiak, Ryszard Kowalski i Leon Podlasiński. Prezydent Warszawy Jerzy Majewski objął patronatem inicjatywę i wskazał jako potencjalną lokalizację teren przy ul. Bartyckiej. Budynki miały być użytkowym przedłożeniem istniejącej tam ekspozycji nowych metod budowania domów. 6 czerwca 1981 roku odbyło się Zebranie Założycielskie. Spółdzielnia Budowy Domów Siatkobetonowych ELSAM została zarejestrowana 15 września 1981 roku [1].

Początkowo planowano budowę eksperymentalnego osiedla na 12-20 domów [2]. Program Spółdzielni poza systemem ELSA obejmował kilka innych nowatorskich rozwiązań technologicznych: Zygmunt Michnowski wdrożył autorski system MURSA-ZM, (nad którym pracował w ramach Programu Rządowego PR-5), Stefania Radzikowska realizowała technologię promowaną przez INWESTPROJEKT, a Teodor Zep i Stanisław Kamiński odświeżyli zapomnianą technologię TZ-K [1].

Spółdzielnia odkupiła od Ośrodka Postępu Technicznego NOT dzierżawę wieczystą terenu [1]. Budowa właściwie wszystkich domów miała miejsce w latach 80-tych XX wieku. Po zakończeniu prac teren nie ulegał przekształceniom urbanistycznym. Chociaż zamysł użycia technologii został zrealizowany z powodzeniem (powstało ok. 140 mieszkań w domach wielorodzinnych oraz początkowo 66 domów jednorodzinnych w szeregach po 3 lub 4 segmenty), nie udało się jednak rozpowszechnić technologii [1].

Spółdzielnia odkupiła od Ośrodka Postępu Technicznego NOT dzierżawę wieczystą terenu [1]. Budowa właściwie wszystkich domów miała miejsce w latach 80-tych XX wieku. Po zakończeniu prac teren nie ulegał przekształceniom urbanistycznym. Chociaż zamysł użycia technologii został zrealizowany z powodzeniem (powstało ok. 140 mieszkań w domach wielorodzinnych oraz początkowo 66 domów jednorodzinnych w szeregach po 3 lub 4 segmenty), nie udało się jednak rozpowszechnić technologii [1].

Pierwszym prezesem zarządu Spółdzielni ELSAM był Henryk Lewandowski, a w latach 1983-1994 Michał Sandowicz. W 1994 roku z wydzielonej części, obejmującej domy jednorodzinne, powstała Spółdzielnia „Ku Wiśle” [1].