Kościół św. Faustyny znajduje się przy ul. Żuromińskiej #2. Można się jednak pomylić, bo w Warszawie jest również Sanktuarium s. Faustyny przy ul. Żytniej 1 [4]. Parafia liczy 13.5 tys. wiernych [9]. Proboszczem od początku powstania jest ks. prał. Ryszard Ladziński [4]. W charyzmat parafii wpisują się kółka różańcowe, których jest blisko 100 [6].

Kompleks tworzy świątynia we wschodniej części oraz dwukondygnacyjna plebania i dom parafialny na rzucie litery L w zachodniej części. Budynek ma również użytkowe, mansardowe poddasze. W bocznym skrzydle znajduje się potrójna brama garażowa. Po drugiej stronie jest szeroki taras.

Świątynia ma żelbetonowy strop, a dach kościoła pokryto blachą miedzianą [1]. Bryła świątyni jest dość prosta. Nad jedną nawą znajduje się opadający ostro na dwie strony dach. Od wschodu przez całą wysokość ściany poprowadzono siedem okien. Z tej strony umieszczono podjazd dla wózków. Od zachodu znajdują się trzy kaskadowe wcięcia ściany, w których okna umieszczono od frontu. Tu również znajduje się przylegająca dzwonnica. Od południa do świątyni przylega jednokondygnacyjna zakrystia z osobnym wejściem. Na osi świątyni dobudowany jest nad nią masywny, pięciospadowy dach obejmujący prezbiterium. Na tylnej ścianie znajduje się w nim okno dachowe, a na jego szczycie ustawiono latarenkę.

Fasada świątyni jest dość surowa. Nad prostokątnym, cofniętym profilem wejściowym znajduje się wykuty napis „Jezu Ufam Tobie”. Nad nim widać cztery głęboko tłoczone wnęki, a trzy rozdzielające je pilastry łączą się w dużą rozetę z witrażem. Dwuspadzisty dach zwieńczony jest od frontu złotą kulą z krzyżem. Po lewej stronie wejścia znajduje się okno wysokie na całą ścianę.

W 2020 roku została fasada została przebudowana [6]. Początkowo znaczna część była dużym oknem. W czasie przebudowy zamurowano okno i została umieszczona rozeta z witrażem Jezusa Miłosiernego wraz z wizerunkami św. Faustyny i św. Jana Pawła II. Całość fasady została obłożona włoskim kamieniem [1].

Po prawej stronie wejścia znajduje się górująca nad świątynią dzwonnica. We wrześniu 2005 roku zamontowano niej trzy dzwony: Św. Faustyna, Maryja i Św. Jan Paweł II (odpowiednio 500kg, 800 kg, 1500 kg), które poświęcił 5 października 2005 roku abp Sławoj Leszek Głódź [1]. Dzwony są umieszczone na trzech kondygnacjach (pierwsza zaczyna się tuż nad dachem świątyni). Dzwonnicę wieńczy stalowy, masywny krzyż.

Kościół jest jednonawowy [4]. Wystrój całego wnętrza opracował Janusz Sobczyk i jego pracownia Ars -Antiqva [1]. Ma on spójną kompozycję, która w wielu elementach przypomina o Bożym miłosierdziu. Tabernakulum jest w kształcie połamanej hostii, a po jego bokach wyryto cytat z „Dzienniczka” św. s. Faustyny: „Wszystko, co we mnie jest dobrego, sprawiła to Komunia święta, jej wszystko zawdzięczam. Czuję, że ten święty ogień przemienił mnie całkowicie. O, jak się cieszę, że jestem mieszkaniem dla Ciebie, Panie; serce moje jest świątynią, w której ustawicznie przebywasz…” . [6]. Za ołtarzem znajduje się obraz Jezusa Miłosiernego. Prowadzi do niego od góry zbudowana czerwonych kafelków droga albo szarfa, układająca się w kształt krzyża, ujęta parą białych rąk. Na dole następuje połączenie z wklęsłym tabernakulum. Na osi tabernakulum znajdują się słowa s. Faustyny. Przez białą ambonę przebiega złota wstęga i wyryta jest płaskorzeźba gołębicy.

Ołtarz i ambona, a także chrzcielnica i Droga Krzyżowa, wykonane zostały z włoskiego marmuru Carrara Statuario przez włoskie firmy Fratelli Testi i Luciano Padowaniego z okolic Werony. Mozaika w głównym ołtarzu i w kaplicy chrztu pochodzi z manufaktur weneckich, posadzkę prezbiterium wykonano z włoskiego marmuru Breccia Sarda, a na ścianach wyłożono płyty trawertynowe Trawertino Romano [1].

Po obu stronach prezbiterium znajdują się kaplice boczne, a w nich ołtarze, którym patronują Jan Paweł II i Matka Boża Nieustającej Pomocy [4]. W prawej nawie znajdują się relikwie św. Faustyny oraz jej obraz, a w lewej relikwie i obraz Jana Pawła II [6]. Z prawej strony ołtarza znajduje się nisza z kaplicą chrztu, w której nad chrzcielnicą na złotej ścianie unosi się gołębica. Wzdłuż lewej ściany ciągnie się galeria z ustawionymi na górze roślinami, połączona z balkonem dla chóru nad wejściem, na którym ustawiono niewielkie organy. Jest też Memoriał Katyńsko-Smoleński oraz witraże [4].

Na dziedzińcu została umieszczona grota Matki Bożej Niepokalanej [6].

Staraniem parafian zasadzono przy kościele dąb pamięci. Upamiętnia on ks. prof. Ryszarda Rumianka, rektora Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, który zginął w lotniczej katastrofie w Smoleńsku 10 kwietnia 2010 roku oraz oficerów Wojska Polskiego pomordowanych w Katyniu przez NKWD wiosną 1940 roku. Obok drzewa ustawiono kamień z okolicznościową tablicą [3].

Lokalizacja kościoła wiąże się z cudem, który wydarzył się na pobliskim boisku w latach 80-tych XX wieku. Jak opowiadają okoliczni mieszkańcy, ukazała się tu Matka Boska i w tym miejscu została wybudowana kapliczka (która znajduje się obecnie po zewnętrznej stronie świątyni, od południa) [2]. Telewizyjny Kurier Warszawski przysyłał kamery [5].

Po II wojnie światowej były tu pola uprawne.

W okresie PRL-u znajdowało się tu boisko, na którym rozgrywano osiedlowe zawody w piłkę nożną. W latach 80-tych XX wieku było to miejsce objawienia Maryi [5].

Około 1982 roku wzdłuż dzisiejszej ul. Matki Teresy z Kalkuty mieściły się ogródki działkowe.

W czerwcu 1993 roku skierowano ks. Ryszarda Ladzińskiego do zorganizowania ośrodka duszpasterskiego na warszawskim Bródnie [1]. Otrzymał on „na drogę” od jednego z duchownych Dzienniczek s. Faustyny i uznał ten fakt za znak Bożej Opatrzności [6]. 26 października 1993 roku zdecydowano, że ośrodek duszpasterski będzie właśnie pod wezwaniem bł. Faustyny (a od 2000 roku św. Faustyny, po jej kanonizacji) [1]. Parafię bł. Faustyny w Warszawie erygował ks. Kazimierz Romaniuk w lutym 1997 roku z części parafii M.B. Różańcowej i Św. Wincentego a Paulo [1].

23 czerwca 1994 roku ks. Biskup Stanisław Kędziora poświęcił krzyż i plac oraz przewodniczył pierwszej mszy świętej. Od tego dnia odprawiano codziennie msze na placu. W sąsiedztwie obecnego kościoła 1 października 1994 roku powstała drewniana kaplica [1] z pozyskanego po OHP baraku. 5 października 1994 roku bp Kazimierz Romaniuk poświęcił ją [9] i odprawił mszę świętą. Ośrodek duszpasterski założono 1 stycznia 1995 roku [1].

W 1995 roku rozpoczęto budowę domu parafialnego z plebanią [1]. W maju 1998 roku tymczasową kaplicę przekazano do parafii Objawienia Pańskiego w miejscowości Blizne [8].

6 sierpnia 1998 roku parafia uzyskała zezwolenie na budowę kościoła. Prace budowlane rozpoczęto 18 sierpnia 1998 roku. Projekt architektoniczny opracowali Andrzej Gniazdowski i Józef Marek. Za prace budowlane odpowiadali Wiesław Dołęga i Jerzy Palmowski. 22 maja 1999 roku został odczytany akt erekcyjny i wmurowany kamień węgielny. W kolejnych latach założono instalację elektryczną, gazową i wodną. Wykonano nagłośnienie kościoła, pomalowano ściany [1].

Pierwszą pasterkę sprawował bp. Kazimierz Romaniuk w 2003 roku. Od tej chwili były tu sprawowane wszystkie nabożeństwa [1].

W lipcu 2005 roku na wieży kościoła umieszczono stację bazową telefonii cyfrowej [7]. W lipcu i sierpniu 2005 roku wykonano ogrzewanie w posadzce kościoła i położono płyty granitowe [1]. Budowa została ukończona w 2006 roku [2].

W latach 2009-2013 zostało wykonane prezbiterium, witraże, kaplica chrzcielna, ołtarze boczne, Droga Krzyżowa, Zacheuszki, Memoriał Katyńsko-Smoleński, kropielnice i tablica konsekracyjna [1]. W sierpniu 2013 roku wnętrze kościoła zostało odnowione przez firmę malarską Maj Max [1].

6 października 2013 roku bp. Henryk Hoser konsekrował świątynię [1], a w 2020 roku dokonano przebudowy fasady kościoła [1].