Las Nowa Warszawa zwany jest także Uroczyskiem Nowa Warszawa [2] lub Lasem Młocińskim. Zajmuje obszar na zachód od ul. Pułkowej i sięga aż do Cmentarza Północnego. Od północy sąsiaduje z gminą Łomianki. Na wschód od ul. Pułkowej znajduje się obszar o podobnej nazwie: Park Młociński zwany też Lasem Młociny, z którym Las Młociński bywa często mylony.

Las Nowa Warszawa zajmuje powierzchnię 138.83 ha (200 ha [12]). Leży w otulinie Kampinoskiego Parku Narodowego i jest częścią korytarza ekologicznego łączącego dolinę środkowej Wisły z Puszczą Kampinoską [1]. Atrakcję stanowią zwarte drzewostany sosnowe. Sporadycznie występują domieszki dęby, brzozy i osiki. Można tu spotkać wędrujące łosie, sarny i dziki oraz mniejsze zwierzęta [12]. Ze względu na dość młody wiek świat ptaków oraz bezkręgowców jest dość ubogi, podobnie jak szata roślinna [11]. Płynie przez niego Kanał Młociński i przebiega linia wysokiego napięcia [2]. Okolica obfituje w ślady umocnień ziemnych z czasów II wojny światowej [5].

Las Nowa Warszawa stanowi granicę między wysoczyzną warszawską i wyższym tarasem nadzalewowym (wydmowym, falenickim). W środku lasu znajduje się mający około kilometra długości ostaniec wysoczyzny, zbudowany z gliny zwałowej, częściowo przykrytej przez piaski wydmowe. W południowej części jest kilka wydm parabolicznych o wysokości 1-5 m, powstałych na tarasie falenickim, co wiąże się z okresem schyłku zlodowacenia Wisły i silnymi wiatrami z kierunku zachodniego. Na południe od Kanału Młocińskiego, na przedłużeniu ul. Żubrowej, znajduje się niewielki teren podmokły (użytek ekologiczny na tarasie zalewowym, z madami) [13].

Kanał Młociński to kanał o długości około 5 km. Źródła znajdują się w Izabelinie na terenie Rezerwatu Luze. Kanał przepływa przez Luzowe Bagna i płynie następnie wzdłuż północnej granicy Warszawy, kolektorem pod ulicami Trenów i Estrady, przecina centralną część Lasu Nowa Warszawa i pod ulicą Pułkową wpada do Parku Młocińskiego, gdzie znajduje się jego ujście do Wisły [14].

Mogiły

We wschodniej części lasu, na północny-wschód od Cmentarza Północnego, na przedłużeniu ul. Dankowickiej znajduje się drogowskaz do dwóch mogił. Pierwszą z nich, oddaloną 130 metrów od drogowskazu, jest miejsce spoczynku pięciu Polaków rozstrzelanych 4 grudnia 1943 roku. W pobliżu jest sporo śladów po okopach, transzejach i lejów po pociskach. Dalej, 500 metrów od skrzyżowania, jest miejsce pochówku partyzanta, starszego strzelca Zbigniewa Trojanowskiego ps. "Lech" z sierpnia 1944 roku [9]. Stoi tam charakterystyczny, niebieski krzyż. Data sugeruje, że poległ on w czasie ataku na młocińskie lotnisko [5]. Miejsce jest obecnie symboliczne, gdyż zostało ekshumowane. Do obu mogił prowadzi szlak czarnego krzyża na białym tle [9]. Jest to wąska ścieżka idąca szczytem wydmy [16].

Szlaki rowerowe i biegowe

W Lesie znajduje się trasa biegowa "Justyna" w wariantach 4, 5, 7 i 12 km, które są zróżnicowane ze względu na stopień trudności [6]. Na leśnych pagórkach organizowane są wyścigi na quadach [10]. Prowadzi też tędy szlak wędrowny Las Młociński-Sieraków (niebieski szlak wzdłuż kanału) [8] i trasa między Łomiankami i ul. Balaton.

Nowa Warszawa stanowi element zielonego pierścienia wokół Warszawy. Tereny te należały niegdyś do Puszczy Kampinoskiej, stanowiąc jej fragment przylegający do doliny Wisły. Były własnością książąt mazowieckich, a po włączeniu Mazowsza do Korony, stały się lasami królewskimi. Rozwijające się osadnictwo zmniejszało powierzchnię terenów leśnych [11].

Przed 1939 rokiem tereny Lasu Nowa Warszawa w większości nie były zalesione, gdyż przewidziano je pod zabudowę tzw. Miasta-Ogród-Gaj [12].

Kolejka młocińska

13 lipca 1913 roku władze rosyjskie wydały Zygmuntowi Łempickiemu koncesję na budowę linii kolejowej z Warszawy do Łomianek. Prace się nie rozpoczęły, jednak do pomysłu powrócono pod koniec I wojny światowej w związku z ideą budowy wokół Warszawy miast-ogrodów. W 1920 roku przedsiębiorstwo Siła i Światło (zarządzające kolejką EKD [18]) przystąpiło wytyczenia połączenia na północ od miasta. Została powołana spółka akcyjna Kolej Elektryczna Warszawa-Młociny-Modlin, która 17 listopada 1924 roku odkupiła od Łempickiego koncesję. W 1925 roku przeprowadzono wywłaszczenie gruntów do budowy kolei „Łomianka-Palmira”. Linia została uruchomiona w 1929 roku, miała standardowy rozstaw torów (1435 mm) i była obsługiwana przez parowozy [7]. Początkowo Spółka chciała zbudować linię elektryczną, lecz na elektryfikację zabrakło pieniędzy i dlatego zakupiono lokomotywy parowe. Tabor dzierżawiono od PKP. Z Dworca Gdańskiego odchodziło codziennie czternaście pociągów, które zatrzymywały się na ośmiu przystankach. Wzdłuż trasy miały powstać miasta ogrody, m.in. w rejonie Dąbrowy, Pogórza Leśnego, Opalenia oraz Sosnówki, a na terenie majątku Młociny planowano budowę osiedla Nowa Warszawa (stąd dzisiejsza nazwa lasu) [18].

Linia prowadziła od Dworca Gdańskiego obecnymi ulicami al. Jana Pawła II, ul. Broniewskiego, ul. Braci Załuskich w stronę ul. Marymonckiej, dalej przez ul. Balaton i przez Las Nowa Warszawa do ul. Stary Tor w Łomiankach. Za Łomiankami odbijała do wojskowych składów amunicji (ul. Lutza w Dziekanowie), a następnie w kierunku Palmir (po dawnym nasypie biegnie teraz Kampinoski Szlak Rowerowy), kończąc trasę w miejscu, gdzie obecnie na skraju Kampinoskiego Parku Narodowego znajduje się parking. Być może była przedłużona w kierunku cmentarza w Palmirach, gdzie działała składnica broni [7].

Krótko po oddaniu linii do użytku nastąpił kryzys finansowy lat 30-tych XX wieku i z idei miast-ogrodów niewiele wyszło [7]. Spośród 335 działek sprzedano tylko kilka. Wtedy tworzono połączenia mieszane (pierwsze wagony były osobowe, reszta towarowa) [18].

Najintensywniej linia była wykorzystywana we wrześniu 1939 roku. Przewożoną nią broń ze składnicy w Palmirach do Warszawy. W trakcie obrony stolicy przejechało nią podobno 100 wagonów amunicji. Istnieją opowieści, że była wykorzystywana przez niemieckich okupantów do przewożenia osób, które rozstrzeliwano w Palmirach albo że miała połączenie z Twierdzą Modlin [7].

W dużym stopniu została rozebrana przez Niemców w 1943 roku, a pełnej jej likwidacji dokonano po wojnie [7], chociaż fragmenty torów leżały jeszcze w 1947 roku [18]. Do dzisiaj zachowały się resztki nasypów [7] czy betonowy most na Kanale Młocińskim w lesie Nowa Warszawa [18]. Obecnie wzdłuż dawnej linii przebiega szlak rowerowy [19].

Ostatnią walką bitwy nad Bzurą była Bitwa pod Łomiankami, w której 22 września1939 roku walczyło 3-5 tys. polskich żołnierzy. Poległo 800 z nich, w tym dowódca, generał Mikołaj Bołtuć. Do dziś w okolicy Młocin, w tym w lesie Nowa Warszawa, można odnaleźć ślady po tym wydarzeniu [17].

W Lesie Nowa Warszawa podczas okupacji przeprowadzano egzekucje, m.in. w 1943 roku rozstrzelano pięciu Polaków. Zapewne tędy prowadził szlak powstańczy z terenu Kampinosu. Znaleźć tu można m.in. grób powstańca z sierpnia 1944 roku [9].

Do 1949 roku Las Nowa Warszawa był własnością prywatną. W 1950 roku został przejęty przez Skarb Państwa, stając się częścią nadleśnictwa Laski [11]. Większość drzew to 40-60 letnie drzewostany sosnowe, nasadzone po II wojnie światowej. Stanowiły rezerwę terenu pod budowę oczyszczalni Pancerz, która nigdy nie powstała [12].

Od 1964 roku Las Nowa Warszawa jest lasem miejskim Warszawy [11]. W latach 80-tych XX wieku rozpoczęto turystyczne zagospodarowywanie części wschodniej, szczególnie po budowie Wisłostrady [15].

Przez pewien czas działała tu strzelnica dla żołnierzy z pobliskiej jednostki wojskowej [5][10].

Przez Las Nowa Warszawa zaplanowano przeprowadzenie gazociągu przez Gaz-System [3].