Eklektyczna kamienica przy ul. Mokotowskiej #50 liczy trzy kondygnacje i jest połączona z dwiema oficynami. Wzrok przykuwają efektowne wykończenia, świetnie zachowany przejazd bramny oraz eleganckie schody [1]. W sieni znajdują się białe rzeźby o motywach zabaw dziecięcych [4].

Na elewacji znajdują się dwie tablice pamiątkowe upamiętniające Józefa Piłsudskiego. Obie zostały odsłonięte 11 listopada 1998 roku. Na pierwszej z nich, wykonanej przez Stanisława Lipskiego i poświęconej przez Eustachego Rakoczy [4], znajduje się napis “W tym domu w listopadzie 1918 roku po powrocie z twierdzy Magdeburskiej zamieszkał i kierował życiem państwowym odrodzonej Polski Józef Piłsudski. Na drugiej umieszczono napis “W tym domu w dniach 13-29 XI 1918 roku pracował twórca niepodległej Polski naczelnik państwa 1867 – 1935, wódz w zwycięskiej wojnie polsko-bolszewickiej 1920 jemu zawdzięczamy, że jesteśmy Polakami. Tablicę z lewej strony bramy ufundowało Towarzystwo Pamięci Józefa Piłsudskiego, drugą Urząd ds. Kombatantów na wniosek Towarzystwa Przyjaciół Warszawy [7].

Właścicielką posesji w 1854 roku była Stanisława Piętka [8]. Kamienica powstała prawdopodobnie w okresie 1894-1900 [1][2]. Stanęła na miejscu domku Felixa Nowickiego, dawnego subiekta sklepu platerów Frageta [4]. Została wybudowana przez firmę Pawłowskiego dla Edmunda i Władysławy Dietzów [3]. Później kamienicę zakupiła rodzina Sawickich, rzemieślników zajmujących się białoskórnictwem i koronkarstwem na początku XX wieku [5].

W kamienicy pod numerem 5 przebywał w skromnym dwupokojowym lokum Józef Piłsudski. Była to kwatera naczelnika po powrocie z twierdzy w Magdeburgu [2] w okresie od 13 do 29 listopada 1918 roku. Jeden z pokoi przeznaczony był dla gońców, którzy czuwali całą dobę. W drugim pokoju mieszkał Kazimierz Sosnkowski, a w salonie odbywały się narady [4].

14 listopada 1918 roku odbyło się tutaj spotkanie z członkami rządu ludowego przybyłymi z Lublina. Rząd lubelski podał się wtedy do dymisji. Piłsudski powierzył misję utworzenia rządu Ignacemu Daszyńskiemu, a kilka dni później Jędrzejowi Moraczewskiemu [7].

Warunki lokalowe na Mokotowskiej 50 mogły być impulsem do decyzji o lokalizacji dzielnicy rządowo-dyplomatycznej w tym rejonie [7].

Kamienica przetrwała II wojnę światową bez większych uszkodzeń [1].

Fasada została odrestaurowana w latach 90-tych XX wieku. W 1998 roku przy wejściu odsłonięto dwie tablice [1].