Posesja, na której znajduje się Kościół Dobrego Pasterza (ul. Szczecińskiego #5), ma dość nietypowy kształt. Sama świątynia znajduje się na wprost Ronda ks. Krygiera, między którymi znajduje się otwarty plac, pośrodku którego umieszczony został krzyż. Do świątyni przylega od zachodu kancelaria, potem jest parking na terenie wewnętrznym, a następnie plebania od ul. Krępowieckiego. Wszystkie zabudowania są w spójnym stylu architektonicznym. Charakterystyczne jest też, że mimo kościół stoi przy ul. Olbrachta, to adres przynależy do bocznej ul. Szczecińskiego.

Nie jest to jedyna świątynia o tym wezwaniu na terenie Warszawy. Kościół pw. Dobrego Pasterza jest również w Wawrze, natomiast kaplica Dobrego Pasterza znajduje się na lotnisku Okęcie [15].

Parafia Dobrego Pasterza jest najmłodszą w dzielnicy Wola [4]. Kolejnymi proboszczami ks. Józef Łazicki (2006-2008) [14], ks. Zdzisław Struzik (2008-2016), ks. Zdzisław Rogoziński (2016-2022) [12], ks. Dariusz Szyszka (2022-) [9]. Przy parafii działa Domowy Kościół, Akcja Katolicka, Caritas, wspólnoty Neokatechumemenalne, zakon Sióstr Jezusa Miłosiernego [14].

Zarówno plebania jak i kancelaria są trzykondygnacyjne, również o nieotynkowanej od zewnątrz elewacji. Otynkowane na biało jest natomiast małe patio, które tworzą trzy ściany budynku kancelarii i ściana kościoła. Ściana frontowa kancelarii od strony ul. Olbrachta jest lekko zaoblona. Wejście na plebanię prowadzi zarówno od wewnętrznego dziedzińca, jak i od strony ul. Szczecińskiego. W budynku od ulicy znajdują się trzy balkony, natomiast elewacja od podwórza jest bardziej urozmaicona. Obok wejścia znajduje się wysunięty ryzalit nakryty daszkiem, a wejście jest ukryte w podcieniu wspartym na czterech ostrosłupowych, zwężających się ku górze kolumnach.

Halowa, szeroka świątynia nakryta jest dachami o niewielkim spadzie, a nad prezbiterium wznosi się niewielka sygnaturka. Konstrukcja jest żelbetowo-murowa, a konstrukcja zadaszenia stalowa z podwieszanym podniebieniem z płyt gipsowych [4]. Bryła ma rzut zaokrąglonego od strony prezbiterium prostokąta i jest ustawiona ukośnie do ulicy. Przy prezbiterium od wschodu znajduje się wejście boczne oraz wolnostojąca murowana kapliczka.

Fasada jest masywna, ze schodami na całej szerokości. Do środka prowadzą umieszczone centralnie czteroskrzydłowe, żelazne drzwi. Nad nimi znalazło się okno w kształcie wachlarza, które przecina pozioma stalowa belka, na której z kolei opiera się krzyż wychodzący ponad trójkątny szczyt świątyni. Ceglana elewacja pozbawiona jest zdobień, jedynie w regularnych odstępach został wysunięty i umieszczony bokiem pojedynczy rząd cegieł.

Głównym elementem ołtarza jest fresk na całą ścianę, przedstawiający Chrystusa Dobrego Pasterza [4]. W jego centrum, między namalowanymi owcami, znajduje się półkoliste, duże tabernakulum. Ściany po obu stronach pozostały nieotynkowane. Po lewej stronie znajduje się obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, a po prawej obrazy Matki Bożej Częstochowskiej i Jana Pawła II. Ceglane kolumny oraz osadzone na nich białe półkolumny, przechodzące w przypory delikatnie zarysowują układ naw bocznych. W tak wydzielonej nawie głównej po obu stronach wzdłuż dachu znajduje się rząd okrągłych okien. Charakterystyczne są też rzeźby Drogi Krzyżowej.

W bocznej kaplicy Miłosierdzia Bocznego, w podświetlonej półkolistej niszy, znajduje się obraz Jezusa Miłosiernego, tabernakulum, figura Maryi oraz obrazy s. Faustyny i bł. Sopoćko.

Organy znajdujące się w świątyni zostały zbudowane w 1968 roku przez monachijską firmę Carl Schuster & Sohn dla kościoła Maria Schutz w Monachium-Pasing. W lutym 2018 roku zostały zdemontowane przez firmę Jerzego Kukli i przetransportowane do kościoła Dobrego Pasterza. Montaż rozpoczęto w 2019 roku, jednak ze względu na pandemię montaż został ukończony w grudniu 2021 roku. Ze względu na odmienne warunki architektoniczne warszawskiej świątyni nastąpiła zmiana układu sekcji. Zespoły brzmieniowe manuałów I i II oraz większe głosy pedału zostały umieszczone w korpusie głównym, natomiast wiatrownice i piszczałki sekcji manuału III oraz mniejsze głosy pedału znalazły się na południowej emporze za ażurową ścianą maskującą. Ruchomy stół gry umieszczono na północnej emporze kościoła. W trakcie powtórnego montażu instrumentu Jerzy Kukla skorygował dyspozycję organów w kierunku klasycznych założeń brzmieniowych celem uzyskania możliwie najszerszych możliwości wykonywania literatury organowej. Elektryczne wyposażenie stołu gry zostało zamienione na system elektroniczny z zastosowaniem pamięciowego systemu zapisu rejestrów wykonanego I zamontowanego przez firmę Office Project Jerzego Ordona z Krakowa. Organy mają wiatrownice klapowo-zasuwowe. Traktury gry i rejestrów jest elektryczna. Organy mają 52 głosy, trzy klawiatury i pedał: Manuał I (Gedacktpommer 16, Principal 8, Gedackt 8, Gemshorn 8, Octave 4, Nachthorn 4, Quinte 2 2/3, Superoctave 2, Kornett 4x2, Mixtur maior 4x, Mixtur minor 3x, Trompete 8, Trompete 4), Manuał II (Gedackt 8, Quintadena 8, Principal 4, Blockflöte 4, Kleinflöte 2, Larigot 1 1/3, Sesquialter 2x, Zimbel 3x4, Krummhorn 8), Manuał III (Principal 8, Flöte 8, Spitzgambe 8, Unda maris 8, Prinzipal 4, Rohrflöte 4, Nasat 2 2/3, Flautino 2, Terzflote 1 3/5, Sifflöte 1, Rauschquinte 2x6, Scharff 5x, Fagott 16, Franz. Oboe 8, Feld Trompete 4), Pedał (Principalbass 16, Subbass 16, Gemshornbass 16, Quintbass 10 2/3, Octavbass 8, Bassflöte 8, Choralbass 4, Rohrflöte 4, Bauernflöte 2, Basszink 5x, Hintersatz 4x, Posaune 16, Trompete 8, Klarine 4, Sing. Kornett 2) [7].

W okresie międzywojennym znajdowała się zabudowa jednorodzinna, w po II wojnie światowej widoczne były pozostałości 6 posesji. Dzisiejsza droga dojazdowa do posesji oraz dziedziniec między plebanią i świątynią to przedwojenna ulica Szczecińskiego, po której obu stronach stały zabudowania.

Domy zostały odbudowane i w latach 70-tych XX wieku istniała zabudowa jednorodzinna. Jeden budynek pojawił się również od ul. Góralskiej. W miejscu dziedzińca przed kościołem była pętla autobusowa.

30 czerwca 1983 roku do sąsiedniej parafii św. Wawrzyńca skierowany został ks. Józef Łazicki z zadaniem zbudowania kościoła większego i położonego bliżej nowych osiedli [8]. Początkowo kościół pw. Dobrego Pasterza miał pełnić funkcję kościoła parafialnego dla parafii św. Wawrzyńca [10]. W 1985 roku złożono pierwszą prośbę o wydanie pozwolenia na budowę [3]. Przez dziesięć lat trwały rozmowy i negocjacje, aby je uzyskać, mimo że ks. Łazicki występował jedynie o zamianę z innym terenem będącym własnością Kościoła [8].

Po uzgodnieniu miejsca pod budowę nowego kościoła rozpoczęły się procedury związane z opracowaniem projektu, dokonaniem uzgodnień formalno-prawnych, zbiórką pieniędzy. 17 czerwca 1991 roku postawiono krzyż na placu budowy, który został poświęcony przez bpa Mariana Dusia [8]. Projekt przygotowali Konrad Kucza-Kuczyński, Andrzej Miklaszewski i Piotr Kudelski [10]. Konstrukcję przygotowali Piotr Pachowski, Wojciech Naziębło i Wiesław Ceregrzyn [6].

W czerwcu 1995 roku odbyła się pierwszą msza święta na placu budowy [8]. We wrześniu 1995 roku wydano pozwolenie na budowę świątyni, a w październiku rozpoczęto pierwsze prace pod wykopy fundamentów [10]. Wykop i postawienie murów dolnego kościoła prowadziła firma budowlana. Wielu parafian brało udział w budowie, w związku z czym podjęto dalszą budowę metodą gospodarczą [8]. Pierwsza msza święta została odprawiona w czasie Świąt Bożego Narodzenia w 1997 roku [10]. 13 kwietnia 1997 roku kard. Józef Glemp dokonał wmurowania kamienia węgielnego pochodzącego z Bazyliki św. Piotra w Rzymie [8]. Budowa zakończyła się w 2000 roku [1].

Dnia 31 grudnia 2000 roku bp Marian Duś poświęcił cały kościół i oddaną do użytku kaplicę Miłosierdzia Bożego. Od tego dnia w górnym kościele odprawiane są regularnie Msze Święte [8].

W latach 2001-2005 trwała budowa plebanii. W pierwszą niedzielę Adwentu zostaje poświęcona plebania, a na początku 2006 roku ks. Łazicki przeniósł się do niej z kościoła św. Wawrzyńca. 19 marca 2006 roku (w wielu źródłach podawany jest 2005 roku [3][4][10]) ks. Grzegorz Kalwarczyk ogłosił dekret erygujący parafię Dobrego Pasterza. Proboszczem został budowniczy kościoła ks. Józef Łazicki [8]. Konsekracja świątyni miała miejsce 7 maja 2006 roku i dokonał jej kard. Józef Glemp [1].

Między 2005 i 2008 rokiem przebudowano ulicę przed kościołem. Pojawiło się rondo, a w miejscu dawnej pętli autobusowej powstały schody, a przed świątynią obszerny plac z krzyżem (wcześniej krzyż był ustawiony na wysepce).

Od 2008 roku [14] proboszczem parafii został ks. Zdzisław Struzik, który kontrowersyjnie dwa lata wcześniej dostał nominację na proboszcza Świątyni Opatrzności Bożej w Wilanowie, będąc bratem marszałka województwa mazowieckiego Adama Struzika, który przeznaczył 20 mln zł na budowę świątyni tamtej świątyni [13]. Będąc proboszczem w parafii Dobrego Pasterza pozostał jednocześnie dyrektorem wilanowskiego Instytutu Papieża Jana Pawła II w kompleksie Świątyni Opatrzności [11].