Na terenie jednostki Garnizonu Warszawa (ul. Hynka #2, al. Żwirki i Wigury #9/13) stacjonuje szereg jednostek wojskowych, obecnie m.in. Pułk Reprezentacyjny Wojska Polskiego [1] z Orkiestrą Reprezentacyjną Wojska Polskiego, Oddział Zabezpieczenia Garnizonu Stołecznego (JW 6021) [2], Pułk Ochrony [3] im. gen. dyw. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego (JW 2414), Centralny Węzeł Łączności MON im. płk. prof. Kazimierza Drewnowskiego (JW 3211) oraz mniejsze obiekty, jak Centrum Konferencyjne MON [4], Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej [5], Pomieszczenia dla Osób Zatrzymanych Żandarmerii Wojskowej [6], Centrum Zasobów Cyberprzestrzeni Sił Zbrojnych [7].

Centrum kompleksu stanowi pełnowymiarowe trawiaste boisko z kamiennymi trybunami. Na południe od niego wzdłuż ul. Hynka mieści się dziesięć parterowych garaży (bliźniacze budynki garażowe mają 17 dwuskrzydłowych bram wjazdowych z przeszkleniem w górnej części skrzydła. Są jednokondygnacyjne, przykryte dwuspadowym, płaskim dachem, o konstrukcji ze słupów stalowych i ścianami murowanymi z bloczków gazobetonu. Dach został oparty na dźwigarach kratowych [17]). Pomiędzy nimi znajduje się dwukondygnacyjny budynek, place do musztry z reprezentacyjnym wzniesieniem oraz rampy naprawcze. Teren na wschód to sześć budynków, w tym długi trzykondygnacyjny koszarowiec wzdłuż ul. Żwirki i Wigury oraz świątynia kościoła prawosławnego z wewnętrznym dziedzińcem. Pomiędzy nimi wytyczono park w stylu krajobrazowym z licznymi drzewami i placami na planie koła. Przy wjeździe od ul. Hynka znajdują się liczne garaże (otaczające wewnętrzny dziedziniec) i parkingi. Na zachód od nich, aż do centralnego boiska, jest też kilkanaście mniejszych parterowych zabudowań.

Na zachód od boiska, za podwójnym ogrodzeniem, znajduje się szereg podziemnych magazynów paliwowych, a na południe od nich jest stacja paliw. Siedem podłużnych budynków magazynowo-warsztatowych znajduje się w zachodniej części posesji. Na północ od nich, oprócz kolejnych garaży, jest sześć dwukondygnacyjnych budynków mieszkalnych (a między nimi rozmieszczono liczne anteny). Jest też odgrodzona rozdzielnia elektryczna. Dalej na wschód jest kolejny trawiasty plac do ćwiczeń musztry z podium, z którym sąsiaduje parking. Główne budynki garnizonu, połączone ze sobą, znajdują się przy wschodniej bramie.

Pułk Ochrony

10 września 1944 roku powstał Sztab Główny Wojska Polskiego, którego ochronę i pracę zabezpieczał 4 Samodzielny Batalion Żandarmerii, przemianowany 16 listopada 1945 roku w 4 Samodzielny Batalion Ochrony Sztabu Generalnego. Na początku 1946 roku batalion został zakwaterowany przy ul. 29 listopada [14].

7 listopada 1947 roku Batalion został przemianowany na Batalion Wartowniczy nr 14 i przyporządkowany Komendzie Ochrony Ministra Obrony Narodowej. We wrześniu 1951 roku jednostka przeniosła się do kompleksu przy ul. Żwirki i Wigury. W 1958 roku powstał Batalion Ochrony Wojsk Służby Wewnętrznej (WSW), przekształcony w 1962 roku w Pułk Ochrony i Regulacji WSW, a w 1967 roku ponownie w Batalion Ochrony WSW. W 1970 roku Batalion Ochrony WSW (JW 4160), Batalion Ochrony i Regulacji Ruchu WSW (JW 2414), Oddział Zabezpieczenia i Obsługi (JW 3676) i Kompania Administracyjna stworzyły Pułk Ochrony i Regulacji Ruchu WSW. 30 lipca 1990 roku nazwa została skrócona na Pułk Ochrony [4]. 4 grudnia 1997 roku pułk przyjął imię generała dywizji Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego [14].

Pułk Reprezentacyjny Wojska Polskiego

Pułk nawiązuje do tradycji Oddziału Przybocznego Prezydenta Rzeczypospolitej, utworzonego w 1918 roku, a następnie od 20 lipca 1926 roku Kompanii Zamkowej (wystawianej przez 36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej), przemianowanej w 1928 roku w Oddział Zamkowy. Asystę honorową stanowił wówczas także szwadron wystawiany przez 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego [13].

Kompania Reprezentacyjna Wojska Polskiego została sformowana w 1954 roku. W 1969 roku jej zadania zostały rozdzielone na Kompanię Reprezentacyjną Wojska Polskiego i Kompanię Wart Honorowych. Pierwsza była przeznaczona do reprezentowania wojska w czasie uroczystości państwowych i wojskowych, druga do pełnienia wart honorowych przy Grobie Nieznanego Żołnierza i przy innych miejscach pamięci. W 1981 roku Kompania Wart Honorowych została przemianowana na 2 Kompanię Reprezentacyjną Wojska Polskiego. W 1991 roku sformowano 3 Kompanię Reprezentacyjną Wojska Polskiego. 1 stycznia 2001 roku trzy kompanie reprezentacyjne Wojska Polskiego, Orkiestra Reprezentacyjna Wojska Polskiego, bateria salutowa, kompania zabezpieczenia i sztab uformowały Batalion Reprezentacyjny Wojska Polskiego, a 1 stycznia 2009 roku w skład batalionu wszedł Szwadron Kawalerii Wojska Polskiego [4] (stajnie pozostały przy ul. Kozielskiej). 1 kwietnia 2018 roku Batalion został przeformowany w Pułk Reprezentacyjny Wojska Polskiego [12].

Centralny Węzeł Łączności

Centralny Węzeł Łączności MON im. płk. prof. Kazimierza Drewnowskiego podlega Zarządowi Planowania Systemów Dowodzenia i Łączności [4].

Kaplica pw. Jerzego Zwycięzcy

Cerkiew św. Jerzego Zwycięzcy w Warszawie to prawosławna katedralna cerkiew polowa, główna świątynia Prawosławnego Ordynariatu Wojska Polskiego. Wewnątrz znajduje się marmurowy ikonostas, w którym została umieszczona ikona św. męczennika Bazylego Martysza, patrona wcześniejszej kaplicy [8].

1 stycznia 1994 roku oficjalnie została wznowiona działalność prawosławnego duszpasterstwa w Wojsku Polskim [10]. Początkowo Prawosławny Ordynariat Wojska Polskiego korzystał z gościny budynków kurii arcybiskupiej w Białymstoku [9]. 23 czerwca 1994 roku tymczasową prawosławną katedrą wojskową stała się katedra metropolitalna św. Marii Magdaleny w Warszawie, a 1 kwietnia 1995 roku powołano do życia prawosławne parafie wojskowe w Warszawie, Białymstoku i Gdańsku [10]. W 2004 roku została założona Kaplica Prawosławnego Ordynariatu Wojska Polskiego przy ulicy Banacha 2, gdzie odbywały się nabożeństwa w języku cerkiewnosłowiańskim wg. kalendarza juliańskiego [11]. W tym czasie planowano budowę katedry wojskowej przy ul. Batorego 5, jednak projektu nie zrealizowano [9].

31 marca 2018 roku w nowopowstałej cerkwi św. Jerzego Zwycięzcy została odprawiona pierwsza Boska Liturgia. 30 kwietnia 2018 roku miało miejsce uroczyste otwarcie i poświęcenie [10]. Przecięcia wstęgi dokonali metropolita Sawa, gen. bryg. Jan Dziedzic ze Sztabu Generalnego WP oraz arcybiskup Jerzy, Prawosławny Ordynariusz Wojskowy, arcybiskup wrocławski i szczeciński. W ceremonii wzięli udział m.in. Biskup Polowy WP Józef Guzdek, ewangelicki Biskup Wojskowy Mirosław Wola, biskup łódzki i poznański Atanazy, biskup hajnowski Paweł, biskup supraski Andrzej, Attaché Grecji, Bułgarii, Rosji, Białorusi, Ukrainy, Słowacji, Mołdawii oraz wojskowi duchowni z Mołdawii i Słowacji [9]. Wielkie (pełne) poświęcenie cerkwi odbyło się 23 czerwca 2019 roku [8]. Dokonał tego abp Jerzy [10].

Po II wojnie światowej w tym miejscu, tuż za granicą miasta, były pola uprawne przy których zlokalizowane było jedno niewielkie gospodarstwo w północno-zachodniej części obecnego terenu. Przez środek kompleksu przebiegała z północy na południe droga polna.

Budynki powstawały w różnych okresach w latach 50-tych, 60-tych i 70-tych XX wieku, przykładowo stołówka nr 20 w 1951 roku (jest to budynek dwukondygnacyjny murowany o powierzchni całkowitej 2806 m2 ze stropem ceramicznym, częściowo podpiwniczony, parter stanowi zaplecze gastronomiczne (kuchnia, biura, chłodnia), na piętrze znajduje się sala jadalna i zmywalnia) [15], a magazyn nr 97 w 1971 roku [16].

Zabudowa jednostki wojskowej istnieje bez większych zmian od 1976 roku.