Skwer Zgrupowania AK Róg znajduje się na zachód od ul. Furmańskiej [1], wzdłuż której biegnie ścieżka rowerowa, stanowiąca fragment Podskarpowej Ścieżki Rowerowej [11]. Drzewostan stanowią głównie topole pospolite [10].

Nosi imię zgrupowania, które walczyło w Powstaniu Warszawskim. Składało się z sześciu batalionów oraz czterech oddziałów wielkości kompanii. W czasie największej liczebności służyło w nim 2500 żołnierzy. Dowódcą był Stanisław Błaszczak Róg. Oddział walczył na terenie Nowego Miasta, Starego Miasta, a później na Powiślu i Czerniakowie [1]. Skwer otrzymał nazwę 19 października 1995 roku [2].

Od 1999 roku przy ul. Furmańskiej znajduje się całoroczny zdrój wody oligoceńskiej. W 2012 roku (od 3 sierpnia do 30 września [13]) znajdowała się przy nim instalacja Miejska Rzeźba Wodna (adresowana jako ul. Furmańska 14) [11]. Był to projekt Ewy Rudnickiej i Mariusza Maciejewskiego z zespołem, realizowany przez Fundację Bęc Zmiana i dofinansowany ze środków m.st. Warszawy. Zieleń wokół instalacji została zaaranżowana przez grupę Kwatkibratki. Przestrzeń wokół zdroju została zamieniona w miejsce spotkań i dyskusji. Odbywały się tu wykłady, pokazy filmów i warsztaty [13]

Ulica Furmańska powstała w XVII wieku i początkowo była drogą wzdłuż Wisły. Nazwa pochodziła od grupy zawodowej furmanów. Teren ten należał w XVIII wieku do jurydyki Stanisławów [3]. Na początku XIX wieku wzdłuż ulicy przeważała zabudowa drewniana, po 1818 roku powstały trzy kamienice murowane, istniała również jatka końska. Zabudowa była często niszczona przez powodzie [11].

Ul. Mularska istniała w XIX wieku, jej nazwa odnosiła się do staropolskiego mularza, czyli osoby wznoszącej mury [7]. Była zaułkiem odchodzącym od ul. Furmańskiej do bramy ogrodów karmelickich [8]. Początkowo zasiedlili ją rzemieślnicy zatrudnieni przy rozbudowie Zamku Królewskiego. W latach późniejszych zamieszkiwały ją najuboższe warstwy społeczne. Była zabudowana po obu stronach niewielkimi kamienicami, które zostały rozebrane podczas odbudowy Mariensztatu [9].

Na przełomie XIX i XX wieku przy ul. Furmańskiej powstało kilka kamienic czynszowych, a sama ulica była zamieszkana przez biedotę, głownie drobnych kupców, rzemieślników oraz robotników [11]. W latach 20-tych XIX wieku znajdowały się na niej domy schadzek [3]. Znajdowały się tutaj posesje o adresach ul. Furmańska 1, 3, #5, 7, 9, #11, #13 oraz ul. Karowa #6.

Około 1880 roku na tyłach starszego drewnianego budynku wzniesiono murowane oficyny pod adresem ul. Furmańska #3. Zostały spalone w 1944 roku i rozebrane w 1946 roku [4]. Przed 1844 rokiem powstał budynek przy ul. Furmańskiej #7.Spalono go w 1944 roku i rozebrano w 1946 roku [5]. Przy ul. Furmańskiej #9 znajdowała się kamienica, zbudowana w 1906 roku. Została zniszczona w czasie II wojny światowej [6]. Dom na ul. Furmańskiej #1 róg ul. Karowa wraz z przyległym ogrodem, stanowił własność Ignacego Paderewskiego [15]. Przy ul. Mularskiej 3 w 1925 roku działała krowiarnia Berka Rosenbluma [12].

Na początku okupacji na ul. Furmańskiej #13 w nocy, na palenisku z dwóch cegieł ustawionych na środku podwórka, przygotowywany był jeden posiłek na dobę. Do momentu przesiedlenia Żydów do getta w lokalu nr 20 mieściła się żydowska bożnica. Podczas sowieckich nalotów w 1942 roku zawaliła się część oficyny [16].

Zabudowa ul. Furmańskiej została zniszczona podczas II Wojny Światowej [3], domy na ul. Mularskiej zostały spalone 9 sierpnia 1944 roku [14].

W 1953 roku na całej długości ul. założono zieleńce [3].