Osiedle Zakątek tworzą eksperymentalne modernistyczne domki kopułowe (inne nazwy to Kopulaki, Okrąglaki, Grzybki) [3], wykonane w technologii monolitycznej, łupinowej. Pierwotnie osiedle liczyło cztery domki dwukopułowe i sześć trzykopułowych [1]. Projekt domków trzykopułowych został zastrzeżony w urzędzie patentowym [11]. Pięć najmniej przekształconych domków znajduje się w Gminnej Ewidencji Zabytków [5].

Dom wbrew oryginalnej formie był tani i łatwy w budowie. Powodem tego były powtarzalne elementy konstrukcyjne (prefabrykaty). Kopuły miały konstrukcję żelbetową, wykonaną z powtarzalnych czterdziestu części, które następnie zbrojono i zalewano betonem, tworząc jednorodną łupinę o promieniu wewnętrznym 3.30 m [11]. Dźwig ustawiał fragmenty, trzeba było je złączyć z fundamentami i ze sobą nawzajem. Z zewnątrz należało wyciąć otwory drzwi i okien [5]. Konstrukcja u podstawy przechodziła w tambur o wysokości 50 cm. Kopuły ocieplano od zewnątrz plastrami pumeksu (o grubości 10 cm [10]) i tynkowano [11]. Forma służyła wielokrotnie do budowy wszystkich domów [9].

Wewnątrz pierwszej z kopuł mieścił się przestronny salon o powierzchni 35 m2, kolejne kopuły były podzielone ścianami wydzielając pomieszczenia (kuchnię, sypialnie i pomieszczenia sanitarne [1]). Centralną częścią budynku był sześciokątny element, zwieńczony płaskim stropem, w którym zaprojektowano jadalnię [11] z dwustronnym kominkiem otwierającym się na salon [10]. Duże okna sięgały do samej podłogi, jedno od frontu nad garażem, drugie od strony mini-ogródka na zapleczu [2]. Okna zostały zaprojektowane w formie wystających lunet, wylewanych osobno na dostawnych szalunkach skrzynkowych [11]. Każdy budynek miał piwnicę, niektóre również garaż [1].

Niektóre ściany zewnętrzne pokrywano mozaiką, wykonaną z kolorowych płytek ceramicznych. Charakter salonu podkreślała okładzina kominka wykonana z kamienia łamanego. Podłogi w pomieszczeniach zostały wykonane ze sztucznego, barwionego marmuru (estrichgips) lub PCV. Podłogi kuchni i łazienki wyłożono charakterystyczną, kultową już dziś mozaiką z małych, czarno-białych płytek w formie szachownicy. Na ścianach kuchni i łazienki przewidziano białą glazurę [1]. Zabudowa wnękowa została pociągnięta białą farbą olejną. Kopuły pokrywały farby nitro w jasnych kolorach [10].

Wyzwaniem było wyposażenie w podstawowe meble i przedmioty użytkowe [1], gdyż domki były nieustawne [3]. Według projektu autora osiedla powstała zabudowa użytkowa w postaci szaf i pawlaczy [1]. Również wszystkie instalacje (wodno-kanalizacyjna i grzewcza) musiały być dostosowane do zakrzywionych ścian [11].

Według niektórych dzięki ociepleniu pumeksem zimą jest bardzo ciepło i koszty ogrzewania nie są wysokie, a latem panuje przyjemny, chłodny mikroklimat [10]. Konstrukcja w kształcie grzybka powoduje wymuszoną cyrkulację powietrza, przez co nawet niewielki kominek jest w stanie ogrzać cały domek [5]. Inne źródła podają, że domy o ścianie z litego betonu były zimne i potrzebowały mocnego ogrzewania [9]. Grzybek nie łapie też wilgoci, bo wszelkie opady po prostu po nim spływają [5].

Być może powodem oryginalnych kształtów była próba obejścia ówczesnych norm budowlanych [2]. Zgodnie z przepisami powierzchnia domów jednorodzinnych nie mogła przekroczyć 110 m2 (powierzchnia domków trzykopułowych wynosiła oficjalnie 92 m2, a dwukopułowych 55 m2) [1]. Przepisy mówiły jednak, że liczy się jedynie metraż tej części pomieszczeń, której wysokość przekracza 2.20 m [3], przez co faktyczna powierzchnia domków trzykopułowych wynosiła 127 m2 [1].

Na osiedlu oprócz domków kopułowych (ul. Ustrzycka #4, #6, #8 i ul. 1 sierpnia 25, w pierwotnym kształcie zachowane są dwa domki [8]), znajdują się również normalne budynki pod adresami: ul. Ustrzycka #2, 10, #11, 12 i #13. Przebudowane zostały kopulaki przy ul. Ustrzyckiej #1, #3 i #9, natomiast kopulaki przy ul. Ustrzyckiej 5, #7 i ul. 1 sierpnia 27 zostały zburzone i w ich miejscu powstała nowa zabudowa.

W budynkach przy ul. Ustrzyckiej 10# i #12 znajduje się Instytut Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk, Zakład Biologii Antarktyki [14]. Składa się z dwóch czterokondygnacyjnych budynków biurowych o łącznej powierzchni użytkowej 428.80 m2 [15].

Przy ul. Ustrzyckiej #5 działa Polsko-Szwajcarski Instytut Rehabilitacji Dentystycznej [16].

Przy ul. 1 Sierpnia #25 zlokalizowany jest Niepubliczny Żłobek „Zakątek Radości - Pod Zaczarowanym Grzybkiem” (dawniej Żłobek Pod Zaczarowanym Grzybkiem). Wokół budynku o powierzchni 125 m2 znajduje się 400 m2 ogrodu. Do dyspozycji dzieci jest odrębna szatnia, jadalnia, dwie sypialnie, przystosowana toaleta oraz dwie duże i kolorowe sale zabaw. Plac zabaw jest ogrodzony i może służyć do zabawy dla starszych dzieci, a werandowania dla młodszych [17].

Stosunkowo nowa inwestycja przy ul. 1 Sierpnia #27 (budowę zakończono w 2012 roku [19]) to pięciokondygnacyjny budynek mieszkalny (19 lokali), z częścią usługową w parterze (2 lokale usługowe), z jednokondygnacyjnym garażem podziemnym [18]. Inwestorem był J.J. Investment [19].

Przed budową osiedla były w tym miejscu pola ziemniaków i kapusty [1].

Domki miały być odpowiedzią na budownictwo socrealizmu [6]. Powstały jako jedno z pierwszych osiedli domków jednorodzinnych po odwilży 1956 roku [8] z prywatnej inicjatywy środowiska warszawskich naukowców. Założone Spółdzielcze Zrzeszenie Budowy Domów Jednorodzinnych Zakątek zakupiło od prywatnych właścicieli teren na peryferiach [1]. Pomysł zbudowania taniego domu jednorodzinnego przyciągnął 75 chętnych. Projekt opracował architekt i wynalazca, inż. Andrzej Iwanicki (chociaż pojawiło się również nazwisko Stanisława Janickiego jako autora). Domy miały być tanie (poniżej 200 tys. zł). Władze pierwotnie zgodziły się na budowę domków, lecz w tracie prac część terenu przeznaczyły pod budowę bloków. Miejsca, zamiast planowanych 75, pozostało na 14 domów, co znacznie zwiększyło koszty budowy [12]. Władze nie patrzyły przychylnym okiem na prywatny projekt, spółdzielnia borykała się też z coraz to nowymi problemami natury prawnej [5].

Nazwa ul. Ustrzyckiej została nadana w 1962 roku [7]. W latach 60-tych XX wieku przywożono tu wiele wycieczek, by pokazać osiedle domków w kształcie igloo. Atrakcją był zarówno nietypowy kształt domków, jak i zastosowana technologia takiego budownictwa [13].

Do 1966 roku powstały cztery domki dwukopułowe i sześć trzykopułowych [8]. W tym samym roku Spółdzielnię postawiono w stan likwidacji, a wykończeniem i budową kolejnych budynków członkowie mieli zająć się we własnym zakresie [1]. Zapewne prace budowlane zakończono na początku lat 70-tych XX wieku [12].

Z czasem domki zostały przez właścicieli zburzone lub przebudowane [1]: między rokiem 1990-2001 zburzono dwa domki (ul. Ustrzycka 3 i 5), a budynek przy ul. Ustrzyckiej 1 przebudowano. W latach 2010-2011 zburzono domek przy ul. 1-ego Sierpnia 27 i w jego miejscu zbudowano blok mieszkalny.

Obecnie pozostałe domki stoją puste, niszczejąc lub zostały wciśnięte pod część biurowca lub stały się częścią „greckiej willi” [2]. Jedynie dwa z nich zachowały oryginalną formę (jeden z nich w 2013 roku zamienił się w żłobek [12]) [2].